kierować

kierować
kierować {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk Ia, kierowaćruję, kierowaćruje, kierowaćany {{/stl_8}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'nadawać kierunek komuś albo czemuś w sensie przestrzennym lub myślowym; także: prowadzić, wysyłać kogoś, coś dokądś; nakierowywać, celować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kierować pociąg na inny tor. Kierować jadące samochody na lewo. Kierować zainteresowanych do punktu informacyjnego. Kierować ogień na cel. Kierować pacjenta do lekarza specjalisty. Kierować protest do dyrekcji. Kierować sprawę do sądu.{{/stl_10}}{{stl_10}} Kierować do kogoś swoje słowa, wątpliwości. Kierować ku czemuś myśli. Kierować rozmowę na inne tory. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'prowadzić jakiś pojazd; powozić, sterować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kierować samochodem, traktorem, statkiem, samolotem, balonem. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zarządzać czymś, kimś, przewodniczyć czemuś, komuś; rządzić czymś, kimś, stać na czele czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kierować przedsiębiorstwem, instytucją, państwem, oddziałem, orkiestrą. Kierować czyjąś pracą, walką. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}4. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować kimś, czymś; być przyczyną działania': {{/stl_7}}{{stl_10}}Jego działaniem kierowała ambicja i chęć zrobienia kariery. Nie wiadomo, co kierowało sprawcą napadu. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}5. {{/stl_12}}{{stl_7}}'kształcić': {{/stl_7}}{{stl_10}}Kierować syna na adwokata. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}kierować {{/stl_13}}{{stl_8}}{czyimiś} {{/stl_8}}krokami {{/stl_13}}{{stl_7}}'wpływać na czyjeś postępowanie, kierować czyimiś działaniami': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wychowawca kierujący krokami swoich podopiecznych. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем написать реферат

Look at other dictionaries:

  • kierować — coś pod czyimś adresem zob. adres 2. Ktoś, coś kieruje czyimiś krokami zob. krok 12 …   Słownik frazeologiczny

  • kierować — ndk IV, kierowaćruję, kierowaćrujesz, kierowaćruj, kierowaćował, kierowaćowany 1. «zwracać, prowadzić, wysyłać kogoś, coś gdzieś, do kogoś, do czegoś, ku czemuś» Kierować chorego do lekarza, na badania, na komisję. Kierować statek do portu.… …   Słownik języka polskiego

  • kierować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przybierać określony kierunek poruszania się; udawać się, zmierzać dokądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kierować się ku domowi, do drzwi. Kierować się bardziej w prawo. Kierować się w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kierować [rządzić] — {{/stl 13}}{{stl 8}}{czymś} {{/stl 8}}z tylnego siedzenia {{/stl 13}}{{stl 7}} kierować czymś, wydawać polecenia, nie pełniąc danej funkcji, ale mając decydujący wpływ na osoby zajmujące kierownicze stanowisko : {{/stl 7}}{{stl 10}}Można… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • kierować się — porywem serca zob. serce 18 …   Słownik frazeologiczny

  • kierować [skierować] kroki — {{/stl 13}}{{stl 8}}{dokądś} {{/stl 8}}{{stl 7}} iść dokądś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poczuł głód, więc skierował swoje kroki w stronę restauracji. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • iść — ndk, idę, idziesz, idź, szedł, szła, szli 1. «przenosić się z miejsca na miejsce, posuwać się stawiając kroki; stąpać, kroczyć; w pochodzie: maszerować» Iść pieszo, piechotą, na piechotę. Iść na palcach. Iść ostrożnie, pewnie, śmiało. Iść na… …   Słownik języka polskiego

  • prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę …   Słownik języka polskiego

  • prowadzić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, prowadzićdzę, prowadzićdzi, prowadzićadź, prowadzićdzony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wieść do jakiegoś celu, w jakieś miejsce kogoś (coś), kto (co) nie zna drogi lub nie może …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • Jerzy Kuryłowicz — (Polish pronunciation: [ˈjɛʐɨ kurɨˈwɔvit͡ʂ]; 1895 1978) was a Polish linguist who studied Indo European languages. He was the brother of Włodzimierz Kuryłowicz and his son is also called Jerzy Kuryłowicz. Contents 1 Life 2 Work in… …   Wikipedia

Share the article and excerpts

Direct link
… Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”